ทำงาน

โฮะๆ ดีใจวันนี้ได้เหนื่อยก็อื่นก็ต้องขอบอกว่า Merry Chrismas

วันนี้ไปทำงานเป็นปกติแต่เพื่อนที่มาฝึกงานดันไม่มาเราเลยมาคนเดียว

ทำงานเยอะจริงๆ ทั้งเดินไปเป็นซันตี้ส่งของขวัญ ตัดผ้า ทำป้ายชื่อ เดินเอกสาร กิน ร้องเพลง เต้นๆๆ โอ๊ยย ระบมทั้งตัว เมื่อย

ไปๆมาๆวันนี้เป็นวันแรกที่อยู่เย็นเฉียดๆ6โมง

ตอนนี้ระบมจัง เหนื่อยดี

วันนี้นั่งตัดผ้า ทำทั้งวัน ผูกโบว์ให้กะชุดปฎิทิน แล้วก็นั่งตัดผ้า แล้วก็กิน ชีวิตช่างสุขสบายจริงๆ
มานึกๆดูถ้าไม่ฝึกงานตอนนี้เราคงเครียดเพราะอยู่ในช่วงสอบ เฮ้ย ดีจัง ไอ้ชีวิตการทำงานเนี่ย นั่งเล่น ขำๆกันไปวันๆๆ
แต่บทจะเครียดก็มี แต่ก็ดี สนุกอะ

......................................................

นั่งๆพร่ำเพ้อกะตัวเอง ชีวิตที่ผ่านมาก็ผ่านไปเหมือนลมหายใจ ไปๆมาๆก็จะหมดเดือนธันวาคมแล้ววว ใกล้ปีใหม่ มีวันหยุด แล้วก็ขึ้นปีใหม่เป็นต้นเดือน มกราคม
ชีวิตปีนี้ก็มีอาไรเกิดขึ้นมากมาย เยอะนะ มีทั้งดี เกือบไม่ดี และไม่ดี เรื่องราวทั้งสุข และ ทุกข์ ปนๆกันไป
ปีใหม่ปีนี้ไม่มีเค้าเหมือนปีที่แล้วอีกแล้ว ต้องอยู่กะความรู้สึกหวิวๆ มีคนบอกเสมอว่าถ้าเราเดินหน้าแล้วห้ามถอยหลัง เฮ่ยยย ทำอยากนะคับ แต่เราต้องทำไอ้การจะดื้อดึงต่อไปมันก็ไม่มีอาไรดีขึ้น ตัดบัวอย่าให้เหลือใย อันนี้ทำยากยิ่งกว่า เราต้องอยู่ให้ได้ แต่มันก็ไม่ได้แย่ทั้งหมด แค่ครั้งนี้เป็นการตัดสินใจของเราเอง
ถึงมันจะหวิวๆก็ตาม ครั้งนี้คิดนานกว่าครั้งที่ผ่านมา คิดไปมา หมุนๆหลายตลบ นอนไม่หลับ

......................................................

เอาเหอะอาไรจะเกิดก็ช่างมัน ก็เป็นซะแบบนี้

แค่ไม่อยากเริ่มต้นใหม่ ผิดด้วยหรอ

อยากอยู่แบบนี้อะ

วันที่ฉันป่วย

ไม่ได้มาที่นี่หลายวัน ไม่ได้หายไปไหน
แค่ช่านนน ป่วย
ตอนแรกนึกว่าจะแข็งแรงที่ไหนได้ ไอ้เราก็ลืมนึกไปว่าจะเป็นอาการแบบนี้ปีละหน
แบบเจ็บคอ แล้วก็จาม จบลงด้วย มีน้ำมูก..เฮ่ฮ
หมู่นี้กระจายทรัพย์เก่งจังเลยเรา ยิ่งเดือนนี้ โอ๊ยยย แทบจะกินแกลบ ดีนะคิดได้ แต่คิดได้ตอนเงินเริ่มหมด
วันนี้ของมาส่งอีกแล้ว วู้วววว สวยงามมากมาย
เดือนนี้ขอปิดการซื้อแล้ววว ต้องห้ามใจตัวเองงงง เพราะเศรษฐกิจไม่ดี

ยังไม่รู้ตัวอีกคนเรา..เฮ่อ

บางคนสามารถที่จะรู้สึกถึงปฎิกิริยาต่งๆจากอีกฝ่ายไม่ว่าจะด้วย คำพูด ท่าทาง หรืออะไรก็ตามที่อีกฝ่ายพยายามจะสื่อให้เห็นว่าชอบหรือไม่

บางคนเลือกที่จะใช้วิธีที่สุภาพแทนที่จะบอกไปตรงๆ แต่บางคนต้องพูดอ้อมๆเพราะไม่รู้จะบอกตรงๆอย่างไร

แต่บางคนก็ช่างไม่รู้สึกเลยว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไรกะตัวเอง ก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ไม่สิ ลามปามมากขึ้น

ยิ่งทำให้เรารู้สึกรังเกียจกะพฤติกรรมของเค้าอย่างแรง ไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะเรามองในมุมของเรา มุมที่เด็กๆ

วันนี้ก็บล็อคฮิ5ไปแล้ว แต่เอ็มยังไม่ได้ทำ ออนตั้งนานนึกว่าไม่เห็นดันเห็นอีก คิดในใจเอาเหอะสงสาร คุยอีกไม่กี่ครั้งก็จะกลายเป็นอดีต

เค้าช่างไม่รู้ตัวจริงๆว่ากำลังจะตายไปจากชีวิตของคนคนนึง

เราก็ปล่อยให้เค้าคุยต่อไป แบบที่ไม่ค่อยจะสนใจอาไรมากมาย

คิดในใจอีกไม่กี่วัน555 ไปได้แล้ววว

แต่ในใจก็แอบสงสาร คือเค้าก็คุยดี แต่พฤติกรรมเนี่ยสิ รับไม่ได้ อย่างที่มีคนบอกว่าเหมือนคนโรคจิต อันนี้ เอ่อวะ เหมือนเลย

น่ากลัว เลยมานั่งคิดๆดูเอาวะ จะทำอาไรต้องทำให้เด็ดขาด อย่าไปใจอ่อน อีกอย่างเราไม่ได้รู้จักกัน แถมไม่เคยเจอกัน คงไม่แปลกถ้าจะทำแบบนี้

เราต้องไม่รู้สึกผิด เค้าสิผิด

เค้าจะรู้มั๊ยว่า บายๆ เมื่อกี้ คือจากกันไปตลอดกาล

ตอนแรกว่าจะค่อยๆเป็นค่อยๆไป คิดว่าให้เวลาถึงวันศุกร์ แต่ความคิดกะมือ มันไม่ไปด้วยกันอะสิ

กดไปแล้วครับพี่น้อง

กดแล้วกดเลย

ไม่มีย้อนกลับ

รู้สึกเหมือนใจร้ายเนอะ ไม่สิอย่าคิดแบบนั้น เราไม่ได้ทำร้ายจิตใจใคร เราต้องป้องกันตัวเอง เราทำถูกแล้วใช่มั๊ย

เราไม่รู้จุดประสงค์ของเค้า ท่าทีเรายังดูไม่ออกเลยว่ามาแบบไหน เราจึงต้องป้องกันตัวเอง....ใช่เราทำถูกแล้ว

อีกอย่างที่จัดการไม่ได้คือ อีเมลล์ แต่มันก็คงไม่หนักเกินจะรับไม่ไหว ถ้าไงเปลี่ยนเมลล์ก็ได้ อืออือ ไม่อยากเปลี่ยนเลย

เซรงจิงๆ

เจ็บตัว

วันนี้ไปฝึกงาน แทบจะไม่มีงานอาไรเลยนึกว่าจะว่างงาน แต่โชคมักจะไม่เข้าข้างเป็นธรรมดา

ช่วงนี้ก็รู้กันว่าเป็นเดือนของเทศกาลปีใหม่ที่กำลังเข้ามาคืบคลาน ทำให้แต่ละบริทต้องมีของสมนาคุณลูกค้า ดังนั้นทางแผนกของเราจึงต้องหาของมาแจกนั้นก็คือปฎิทินแบบแขวน กรรมเลยมาตกที่เด็กฝึกงานคือต้องมานั่งม้วนปฎิทินพร้อมกับผูกโบว์ กาลังนั่งม้วนก็มีเสียพี่คนนึงพูดว่า น้องค่ะทามไมม้วนเอาสันเข้าละ นู้นนี้ก็ติไป ไอ้เราก็บอกว่าก็ม้วนแบบพี่มันม้วนไม่ได้ ชีก็หรอ เอ่องั้นก็ม้วนแบบน้องก็ได้ เอ่อ ชั้นนะคนม้วนนะรู้ว่าต้องทำไง ก็นั่งม้วนไปจนเสร็จ 70 อัน กำลังจะพักกันเลย ชีคนเดิมก็พูดว่าน้องคะยังมีอีก120อันนะ อันนี้ผูกโบว์ทองนะ จะได้ดูดี อ้าวใจคอจะไม่ให้พักกันเลยหรอไง แต่ด้วยสถานภาพค้ำคออะนะก็ยอมทำตามแม้ว่าจะเหนื่อย ม้วนไปได้2อัน เห้ย ทามไมเจ็บนิ้ว พอมาดู ว๊ายยย โดนกระดาษบาดเลือดซึมๆ สรุปนั่งม้วนไปจนเกือบๆ4โมงเย็น นั่งนับได้แผล8รอย อือๆๆ เจ็บอะยิ่งอาบน้ำโอ๊ยยแสบมาก สงสัยเพราะอากาศมันหนาวด้วยอ่านะ

ถึงเวลากลับบ้านก็รอรถเมลล์ เพื่อนรวมงานชวนขึ้นรถคันเดียวกัน เอ่อขึ้นก็ได้อารมณ์แบบอยากกลับบ้าน ก็ขึ้นจ่ายตังเสร็จแล้วเราก็ยืนเพราะไปแค่ไม่กี่ป้าย

ตอนจะลงรถยังไม่ทันจอดเลย แต่ประตูเปิดแล้วแถมคนขับจอดไม่ชิดเลนที่จะจอด เราก็ยังไม่ลงสิรถมันวิ่งนะก็มีผู้หญิงคนนึงผลักเราดีนะเรากำที่จับไว้แน่เลยไม่ล้ม ไม่เข้าใจจะรีบไปไหน รถยังแล่นอยู่เลยถ้าคุณอยากลงก็ลงไปสิเราไม่ลงหรอกนะถ้าโดนรถ หรือมอเตอร์ไซด์เชี่ยวใครจะรับผิดชอบฮะ....

วันแรก

ฝันมานานแล้วว่าอยากจะมีบล็อค ในที่สุดวันนี้เราก็มีสมใจอยาก

ต้องขอขอบคุณเพื่อนรัก ที่สามารถตอบสนองความต้องการได้อย่างทันถ่วงที

สงสัยคุณเพื่อนจะเห็นไอ้นี่อยากมาก เลยอดรนทนไม่ได้ เลยเวทนามันซะหน่อย

ขอบคุณมากนะโว้ยยยยย